We zijn in Krakow
Maar voordat we de stad zelf bezoeken,
gaan we eerst bezienswaardigheden in de buurt bekijken:
een zoutmijn en het wintersportplaatsje Zakopane.

We verblijven in hotel Krakos te Krakow, hier zullen we 3 nachten verblijven.

Hotel Krakos zag er vooral van buiten nogal grauw uit, hoewel men het met een kleurtje wat getracht heeft om het op te vrolijken.

Van binnen ging het wel. De bedden bestonden uit een soort divan (in elk geval een rare matras).
Er was geen airco (we raken verwend) en het ws erg heet. Niet ver het hotel vandaan stond een electriciteitscentrale, dat betekende SMOG.

Dit hotel kreeg onder de buspassagiers al gauw de bijnaam: de gevangenis. Om het gebouwen-complex, waartoe het hotel ook behoorde, stond een stevig hekwerk en je kon pas op het terrein komen na passering van een bewaker met slagboom.

Toch hebben ze een ansichtkaart in de aanbieding
met de bar en ingang van het hotel.

Na het ontbijt vertrekken we richting Wieliczka, waar we een bijzondere zoutmijn bezoeken.
Met gids Jozef dalen we met trappen 90 meter naar beneden. Ik stoot 2 keer mijn hoofd.
Gids Jozef lijkt wat op de Beligische komiek Urbanus (zei de chauffeur) en laat ons in het Nederlands de mijn zien.

Aan de buitenkant lijkt het wat op een steenkolenmijn.

Beneden aangekomen bezoeken we verscheidene ruimtes.
Zoals hier een zoutmeertje

Ook hier weer een spannend verhaal verteld door Jozef
van iemand die hier verdronken zou zijn!
 

De trots van de zoutmijn: een onderaardse kerk.
 

Plots kwamen we in een ruimte waarin een orkest(je) zat, dat begon te spelen. Dit overdonderde toch wel een beetje!

Gelukkig mochten we daarna met de lift omhoog!

Dag zoutmijn!!

Eerst een dilemma:
's Middags hebben we de keuze tussen een vlottentocht over de rivier Dunjanec bij Pieniny of een bezoek aan het stadje Zakopane.

Aangezien het erg heet is en we bang zijn voor verbranden op de vlotten, kiezen we voor Zakopane.

Zakopane ligt helemaal in het zuiden van Polen, vlakbij de Slowaakse grens. Tevens vind je hier bergen en zien we de eerste eeuwige sneeuw. Deze bergen heten het Tatra-gebergte, een uitloper van de Karpaten.

Onderweg zagen we nogal wat ooievaars.

Steeds bracht dit de buspassagiers tot verrukking:
"Kijk, een ooievaar!".

--oo--

Zakopane was één lange straat met allemaal kraampjes.
Het lijkt Valkenburg wel!

En ik dacht hier in deze uithoek van Polen
authentieke, echte Poolse producten te kunnen kopen.

Zijn deze huiden en matten typisch Pools?

We kregen honger. We bestelden aan deze kraam twee kotletburger.
Dat konden we tenminste enigszins lezen en aanwijzen op het bord! De taal blijft een probleem! De prijzen blijven gelukkig redelijk.