Maandag - 9 juli 2012 -

dag 8 : Arma di Taggio

Vandaag belooft een relaxte dag te worden:
een vrije dag voor de chauffeur, dus ook voor ons!

We slapen uit tot 07.00 uur
08.30 uur: ontbijt

Zowaar een tip van de chauffeur: "Er is elke maandag een grote markt waar "alles" te koop is in Arma di Taggio, een dorpje hier niet zo ver vandaan."

Och, we hebben al eerder 6 kaartjes voor het openbaar vervoer gekocht, dus: waarom niet?

Aan de balie vragen we nog eens voor de zekerheid een en ander na, waarna Martina ons vertelt dat het maar 5 km lopen is. Dat is niet tegen dovemansoren gezegd, dus de buskaartjes blijven in de beurs: sportief als we zijn, we gaan lopen!
Langs de Aurelia (oude kustweg) over een voormalige spoorlijn - waar ze nu een fiets/voetpad van hebben gemaakt - wandelen we door een brandend zonnetje en zien rechts naast ons de Middellandse Zee.

De wandeltocht vergt een uur en menig zweetdruppeltje, maar uiteindelijk bereiken we de markt. De markt is niet op de markt, maar in de straten van Taggio. Het is er gezellig druk.

Er is van alles te koop, maar niet alles.

Vooral kleren trekken de aandacht van ons gezelschap. Zo'n aankoopproces vergt enorm veel tijd en het valt nog niet mee om tot een juiste keuze te komen. Eerst wordt naar het prijskaartje gezocht, dat vaak op onmogelijke plekjes verstopt zit. Dan wordt tussen duim en wijsvinger het kledingstuk gekeurd op kwaliteit van de stof. Vervolgens wordt het kledingstuk onderworpen aan een algemene indruk, waarbij snit, kleur en model wordt beoordeeld.  Een spiegel moet er ook nog aan te pas komen en die is in een marktkraam niet altijd makkelijk te vinden. Een ander belangrijk onderdeel van het beoordelingsproces betreft het camoufleren van bepaalde lichamelijke onvolkomenheidjes. Heeft het betreffende kledingstuk al deze beoordelingen doorstaan, dan wordt tenslotte een onderzoekende blik geworpen naar de wederhelft. Wanneer deze niet meteen enthousiast reageert, wordt het kledingstuk zonder pardon meteen in de rek teruggehangen. Waarna het raadzaam is de eerstvolgende minuten te zwijgen en volgzaam achter mekaar naar de volgende kraam te lopen.

Ook lederen schoudertassen trekken de aandacht, waarbij het model natuurlijk niet gewoon mag zijn, maar het mag ook niet te veel opvallen. Het schijnt erg moeilijk te zijn om zo'n model te vinden. Nu hebben Italianen toch de naam dat ze meesters zijn in het ontwerpen van ik weet niet wat, maar op tassen moeten ze nog wat oefenen. Er is geen enkele tas te vinden die voor elk onderdeel dat normaliter in een tas thuis schijnt te horen, een plekje of deeltasje heeft waar zo'n onderdeeltje dan ook in past. Hopelijk begrijpt de lezer wat bedoeld wordt ... ???

T-shirtjes zijn niet zo'n probleem, die kosten maar 6 euro  en passen bij een normaal postuur altijd. Helaas schijnt niet iedereen een normaal postuur te hebben. Maar dat probleem is niet een, twee, drie ter plekke te verhelpen, wat weer grote teleurstellingen tot gevolg heeft. Zo is t'er altijd wat!

Desalniettemin, lukt het toch om met volle plastic tassen de marktkramen achter ons te laten en wordt het tijd om een koffiebar op te zoeken. Caffè latte blijft lokken en ook hier hebben ze bezienswaardige toiletten en panino's om in te pakken.

We zoeken de kustweg weer op en komen zo automatisch weer bij de Middellandse Zee. We ontdekken een zandstrand en  nu begint het zoute water te lokken. Het is loeiwarm en het wemelt van de badgasten op het strand. O, o, wat is het moeilijk om niet aan de verlokkingen van de zee prijs te geven! Na wat beraadslagingen waarbij de ratio het wint van het gevoel, besluiten we toch maar terug te lopen naar het zwembad van het hotel. Een duik in het zeewater zit er om praktische redenen niet in helaas, het is al te laat. Dus lopen we om 14.30 uur bepakt en gezakt onder een brandend zonnetje over de voormalige spoorlijn terug naar San Remo. In een tunneltje gebruiken we onze panino's.

Moe maar voldaan brengen we daarna nog enkele uren door in het zwembad met gewoon zoet water. Hoewel niet iedereen tevreden is met wat boven de zwembroek te zien is, springen we vol overtuiging in het ondiepe en negeren de nu onverbiddelijke zichtbare lichamelijke onvolkomenheden. In een zwembad kan geen enkel kledingstuk nog helpen om het een en ander te verbloemen! Meteen worden er voornemens gemaakt om na de vakantie flink af te vallen! Het blijft onder ons, we zullen er niet verder over verhalen ... zeker niet hier op deze pagina!

We beseffen maar al te goed, dat dit de laatste dag in San Remo is. Na het zwemmen verheugen ons voor de laatste keer op een van de hoogtepunten van elke dag weer: het diner!

1. Spaghetti alla Bolognese of Passato di Verdura
2. Spezzatino di Vitello con Patate e Piselli / Crocchette di Patate e Fagiolini
3. Panna Cotta

Spezzatino di Vitello con Patate e Piselli / Crocchette di Patate e Fagiolini
 

Zo is iedereen blij en dankbaar en kunnen we voor de laatste keer de avond doorbrengen bij het zwembad onder de luifel! We drinken zowaar met zijn allen een hele fles wijn leeg op de goede afloop! Niet te lang, want morgen aanvaarden we de thuisreis en worden we om kwart voor 6 gewekt!