We gaan naar Barcelona,een ritje van 30 km waar we 50 minuten over doen.
Vandaag gaan we olv een gids op stap:
Geen Spaanse schone, maar een Nederlandse Spaanse,
die hier ingeburgerd is!
Wat me vooral van haar verhalen bijgebleven is:
ze vond alles prachtig en fantastisch en greep elke gelegenheid aan om uitvoerig over eten te praten waarbij alles heerlijk en lekker is!
Als eerste bezoeken we deze kerk in aanbouw,
de trekpleister in Barcelona.
Het bouwen gaat wat langzaam allemaal,
de waarschijnlijke opleverdatum ligt in 2028.
Veel bouwkranen en stellages bedekken de halve kerk,
maar veel arbeiders heb ik niet kunnen ontdekken:
alleen deze twee!
.En toch ...
ook al is de kerk nog niet af
het is er ontzettend druk.
De term massatoerisme is hier wel van toepassing.
Om de kerk binnen te bezoeken,
is dan ook geen sprake van.
Er staat een enorme wachtrij,
die ons de onmogelijkheid van zo'n bezoek
meteen laat inzien.
"Kaartjes reserveren via internet",
krijgen we als tip van onze gids.
Ja, ja ..... goeie tip!
Aangezien een kerk hoog is,
wordt er nogal wat omhoog gekeken,
daar is schijnbaar van alles te zien.
Eén iemand in de achtergrond kijkt niet omhoog
en heeft meer oog voor de fotograaf.
Laat zich raden wie dat is!
+++
We kriskrassen weer wat door de stad,
waar we buiten veel auto's,
ook veel gebouwen zien ...
... zoals dit gebouw.
Een of ander museum,
maar in de stroom van het verkeer is het moeilijk knippen,
dus de topjes van de toren zijn er dan ook afgeknipt.
Bij de Kathedraal stoppen we wel,
maar die is zo hoog
dat ie niet op de foto past.
Uit het hele kathedraalverhaal door de gids
is alleen blijven hangen
dat in de kloostertuin van de kathedraal
13 ganzen lopen!
Park Guël is gesloten voor ons,
als alternatief gaan we naar
"Poble Espanyol" (Het Spaanse Dorp).
"Madurodam in het groot", volgens de gids.
Hier komen we enigszins tot rust.
We wandelen hier enkele uren rond.
Dit kerkje staat dus nog ergens in Spanje
en is hier nagebouwd.
Het zal wel ...
En zo staat er nog wel meer
waarop het begrip "Het zal wel"
van toepassing lijkt te zijn.
Daarvoor moet je (de rest van) Spanje
toch wat beter kennen.
Voor niks gaat de zon op,
dus restaurantjes en winkeltjes in overvloed
in groot Madurodam.
Dit winkeltje ontkomt niet aan onze interesse.
Een jonge Spaanse maakt bloesjes
naar eigen ontwerp op haar naaimachine.
Zulke initiatieven mogen natuurlijk
op onze sympathie rekenen.
Ze schildert ook, maar de naakten die ze maakt zijn helaas niet geschikt voor publicatie alhier.
Wanneer we de winkel verlaten
hangt er een bloes minder aan dit rek ...
+++
Verder maar weer,
de stad in.
Op naar de berg MontJuich,
waar in 1992 de Olymp. Spelen werden gehouden.
Een fotostop bij het Olympisch stadion
mag niet ontbreken.
Niet iedereen vindt dit interessant!
+++
Even verder op deze berg is een plek
met prachtig uitzicht over de stad.
Met 2 camera's knippen we er driftig op los.
Als eerste richt ik de lens op het grasveld voor ons.
Erg milieubewust
is de vergezichtentoerist blijkbaar niet!!
Niet zo bijzonder,
maar dit kieken we o.a.:
de haven.
We verlaten MontJuich
en rijden weer naar beneden
naar de zuil met Columbus op de top.
De ontdekker van Amerika
wijst met zijn vingertje naar zee.
Wij lopen de andere kant op.
We slenteren tot 5 uur
over de drukste straat van de stad.
Wanneer je niet rechts houdt,
bots je steeds met tegemoetkomende toeristen.
Want Spanjaarden zie je hier weinig,
je hoort veel Nederlands praten.
West-Nederland blijkt meivakantie te hebben.
Mick Jagger kom je overal tegen, ook op La Rambla.
En de cartoon er naast? Mijn ander museumstuk: MM.
Hoe is 't toch mogelijk!
In een zijstraatje
de grootste overdekte markt
die ik ooit gezien heb.
Allemaal levensmiddelen
in de breedste zin van het woord.
Het is net als overal in Barcelona
waar we tot nu toe geweest zijn:
druk, druk druk.
Dat Spanjaarden van spek houden
wist ik sinds gisteren al
en wordt op deze markt nog eens bevestigd.
En mij maar wijs maken dat ze tapas eten!
naar pag 5 + 6 >>>
