vrijdag - 14 okt 2011 -

dag 8 : Pisa & Luca

Vroeg opstaan zijn we inmiddels gewend, het wekkertje op de telefoon begint weer om 7 uur lawaai te maken en om 8 uur zitten we aan het ontbijt. Wel opschieten, want de bus vertrekt al om 8.45 uur, want we gaan naar de scheve toren van Pisa!

Na een ritje van 50 minuten bereiken we om 9.35 uur Pisa, d.w.z. we bereiken een parkeerplaats aan de rand van de stad. Want zoals in elke toeristische stad mag de bus niet het centrum in of je moet flink betalen. Maar geen nood, de chauffeur heeft een treintje geregeld dat ons voor een luttel bedrag naar de toren brengt. Maar het is nog niet zo eenvoudig om in dat treintje te geraken. Bij het uitstappen van de bus drommen meteen horden Afrikanen om ons heen en proberen ons van alles te verkopen. Maar dat lukt hen natuurlijk niet en even later zitten we veilig in het treintje. We hobbelen goed door elkaar en zijn even later waar we wezen moeten. Maar ook hier staan weer verkopers. Nu hebben ze paraplu's in de aanbieding! Wat moet je nu met een paraplu met dit weer?

- uitstappen -

Waar moeten we naar toe? Geen scheve toren te zien! Nou, dat is niet moeilijk! We volgen de souvernirshops en dan kom je er van zelf. Nog nooit zoveel souvernirkraampjes gezien als hier. Het hele complex is ommuurd en dan door een poortje kijkend zien we hem staan en kunnen we een eerste blik werpen op de scheve toren van Pisa!

- 't poortje -

We lopen door het poortje en komen in een open grote ruimte, links een groot grasveld waar de kerk staat met de beroemde scheve toren en er omheen ... overal toeristen, behalve op het gras! Want op het gras lopen is verboden! En aangezien we hier niet in Nederland zijn, houden de mensen zich er aan!
Natuurlijk lopen we als eerste naar de toren en zien op de weg er naar toe veel mensen met de handen in de lucht poseren voor een fotograaf. Ze proberen de bekende foto te maken, waarbij ze de toren trachten te behoeden voor omvallen.

- poseren-

Misschien komt nu de vraag opborrelen ... hebben wij het ook geprobeerd?  ---  Jazeker!
Is de foto gelukt??  ---  Jazeker.
Wordt de foto hier gepubliceerd???  ---  Neen!
Waarom niet?  ---  Het model wil niet!!!!

Wanneer we bij de toren komen, die inderdaad erg scheef staat als je er zo dichtbij staat, zien we twee "schildwachten" bij de deur staan, die niemand door laten. Ze verwijzen je naar een gebouwtje waar je kaartjes kunt kopen. Een kaartje kost € 15 en er mag maar een beperkt aantal mensen tegelijk op de toren. Een bezoekje duurt 30 minuten en op je kaartje staat hoe laat je naar binnen mag bij de "veldwachters". Het valt ons op dat de belangstelling voor een beklimming niet zo groot is, wij zien er ook vanaf !
We bezoeken wel de kerk en lopen daarna een eindje de stad in, waar we buiten op een terrasje in een lekker zonnetje vertoeven: de Cocco-bar aan de Via San Maria. We worden daar nog aangesproken door enkele vakantievierende Limburgers. Ze horen het aan ons taaltje. Vriendelijke mensen zijn het, maar dat is logisch natuurlijk!

- nog nooit zoveel souvenirshops gezien -

Om 13.00 uur zijn we weer bij het treintje en om 13.10 uur vertrekt de bus naar Lucca, waar we om 13.45 uur aankomen. De bus parkeert weer buiten de stadsmuren en we wachten op onze gids Helène. Zij woont in Lucca en zal wel veel te vertellen hebben. En dat heeft ze, hier is ze thuis.

We beginnen op de stadsmuren, Lucca is helemaal ommuurd met brede stadsmuren, waar men nu een park van heeft gemaakt. We lopen nu richting centrum, waarbij de "rollators" ons weer moeilijk bij kunnen benen. We stoppen bij een kraampje met streekproducten, waarbij Helène ons laat proeven (met toestemming van de eigenaresse) van de Brigidini, oorspronkelijk mislukte hosties gemaakt door een zuster Brigida. De Brigidini zijn te koop. Niemand koopt iets.

- proeven van de Brigidini-hostie -

Niet veel verder komen we bij de Piazza Citadella met een standbeeld van de grote Italiaanse componist Puccini. Vlakbij staat zijn geboortehuis, dat nu als Puccini-museum in gebruik is!

Even verder bereiken we de Piazza San Michele waarop een kerk staat met dezelfde naam San Michele. Deze kerk heeft een mooi versierde voorgevel. We gaan er niet binnen, maar lopen door naar de Piazza Napoleone. Een mooi plein, omzoomd door grote platanen en aangelegd door de zus van Napoleon. Maar er staat een grote tent op, dus er is niet veel van te zien! Dan maar eens een kijkje nemen op de Piazza San Martina met de Dom met dezelfde naam: Duomo San Martina. Hier gaan we binnen, want hier is een beroemd kruisbeeld te zien dat de naam Nicodemus draagt. Maar ook hier zit het niet mee. Er is een grotre restauratie gaande in de kerk, rond de doopkapel waar dit beeld staat. Deze kapel is helemaal in steigers gehuld en de arbeiders maken veel lawaai. Ze houden geen rekening met Helène, die zich hier niet verstaanbaar kan maken. We staan dan ook gauw weer buiten en hier vervolgt onze gids haar verhaal over Nicodemus. Ze maakt gebruik van ansichtkaarten die ze leent van een mobiele souvenirshop, die ons overal achtervolgt op dit plein. Niemand koopt iets, ondanks de reclame die Helène  voor de verkoper maakt.

- de mobiele souvenirshop -

In tussen is het half 4, we wandelen via allerlei tussendoorstraatjes (met veel stops en uitleg)  naar de volgende kerk aan de Piazza San Frediano. Ook hier heeft de kerk weer dezelfde naam als het plein. Maar ook hier zit het tegen. Bij de deur staat een priester (zo lijkt het) die ons niet binnen wil laten, omdat er een begrafenis gepland staat. Uiteindelijk weet Helène 5 minuutjes los te peuteren bij de deurbewaker en sleept ze ons naar een schilderij, waarvan niemand begrijpt wat daar bijzonder aan is! Niemand voelt zich op zijn gemak door de strenge bewaker, we staan dan ook weer vlug buiten!

Dan maar verder naar de laatste bezienswaardigheid van Lucca. Weer een plein, gebouwd op de plek waar in de Romeinse tijd het amfitheater stond: Piazza Anfiteatro. Het doet inderdaad sterk denken aan de vorm van het Colloseum in Rome, maar waar vroeger de tribunes stonden zijn nu huizen gebouwd, vreemd op elkaar gestapeld langs de muren.

Midden op het plein neemt Helène afscheid van de groep. We hebben 3 dagen met haar opgetrokken en plots wordt het familiair. Iemand uit ons gezelschap durft tenslotte te vragen, hoe ze hier in Lucca terecht is gekomen? Nou, ze heeft hier gestudeerd, is aan een Italiaan blijven plakken en maar meteen gebleven, en ...  er nooit spijt van gehad.

Rond het plein zijn in de zon overal uitnodigende terrasjes geplaatst. We zijn moe, de benen tintelen en we besluiten om op het terras van Café Puccini wat te gebruiken: uno caffe Americano  e uno cappuccino.
Even later, terwijl we lekker in de zon zitten en genieten van de sfeer op dit plein, dwaalt mijn blik naar een tafeltje links van mij. Daar zit een grote, donkere Italiaan te foezelen met een bevallige jongedame. Voor haar staat een groot wijnglas met een goudgeel wijntje. Maar ... dat is toch niet? Ja, dat is ze wel! La vita è bella! Dit keer zeg ik niks en ben ook niet jaloers, hoewel...

- la bella vita (in 't rood cirkeltje) -   

Het is veel te vlug half vijf, tijd om terug te wandelen naar de bus.
Vertrek in Lucca om17.30 uur; aankomst in Montecatini bij hotel 18.05 uur.

Om 19.00 uur zitten we klaar voor het laatste diner in Italie:

's Avonds maken we nog een wandeling door het centrum Montecatini en nemen afscheid van Italië!

dag 9 >>>