|
Het Pelgrimspad 2003 - 2011 21e Etappe vrijdag 17 oktober 2008 De laatste dag van de herfstvakantie en nog niet gewandeld, daar moet wat aan gedaan worden. Vandaag kunnen we weer gebruik maken van het openbaar vervoer en hoeven niet te fietsen om op de startplek te komen. We lopen ten zuiden van Eindhoven en bij het station in Heeze zijn we de vorige keer gestopt. We lopen dus vandaag van het station in Heeze naar de plek waar we de weg van Valkenswaard naar Waalre-Aalst kruisen. Dat moet geen probleem zijn. Dachten we ??!! Op Google de route uitgevogeld en waar het bospad de eerder genoemde Valkenswaardseweg kruist, in het geheugen geprent en op weg gegaan. Helaas, een navigatiefout gemaakt. Op de plek die ik in gedachte had proberen te parkeren, wat maar ternauwernood lukte want dit is een hele drukke weg met veel verkeer en geen ruimte langs de weg, maar er waren geen markeringen te vinden vanuit de rijdende auto. De bekende rood-witte streepjes die we al wandelend volgen, zijn nergens te zien. Dit moet de verkeerde plek zijn, bovendien is er ook geen bushalte in de buurt. Na nog wat op en neer rijden uiteindelijk maar naar Waalre-Aalst gereden, daar kun je goed parkeren en zijn enkele bushaltes. Bovendien begint de tijd te dringen want de bus komt er zo aan en wanneer we die missen wordt het wel erg laat voor we kunnen vertrekken.
Het zou later betekenen dat we vandaag 2,5 km extra moesten lopen, van het eindpunt van de etappe naar de bushalte op de Maarten Trompstraat. We moeten met de bus naar het station in Eindhoven en vandaar uit met de trein naar Heeze, een hele onderneming dus. Maar dat betekent niet het einde van de ellende om op de startplek te komen. In de toch wel koude wind wachtend op de bus, blijkt dat de bus vertraging heeft en dat betekent weer dat we straks de aansluiting met de trein missen. Eindelijk daar komt ze: een kwartier te laat, maar de chauffeur rijdt door, de bus zit helemaal vol. Er is blijkbaar geen plaats meer. Nog weer 10 minuten later komt een volgende bus (reservebus?) en ja hoor, we zijn op weg met bijna een half uur vertraging.
Hè, hè, eindelijk. Kwart voor 12 komen we aan op station Heeze en wandelen door een wijk met veel groen. Over een tegelpad, de Groene Spinner geheten zien we links en rechts mooie huizen liggen. De Philipsmensen wonen mooi en hebben ook nog veel bos in de buurt.
Even later verlaten we het dorp en wandelen een mooi bosgebied binnen. We hebben nog geen 10 meter over dit pad gewandeld of er schiet een eekhoorn een boom in.
Tijd voor de inmiddels traditionele groepsfoto, hoewel het groepje ook vandaag uit maar 2 personen bestaat. Ook tijd om de boterhammetjes op te eten want het is al bijna 1 uur. Wel gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat we ons wat luxe hebben gepermitteerd, voor ieder een warm kaasbroodje op het station van Eindhoven. De drank tijdens ons middagmaaltje hier op het bankje bestaat echter weer uit wat lauw water ! Het mag natuurlijk niet te gek worden.
Het is herfst, dat betekent weer veel paddestoeltjes (of is het nu paddenstoeltjes met een n?). De spellingcontrole zegt: paddenstoeltjes. Trouwens, van elk paddenstoeltje dat we tegen komen, maken we sinds Gemma ooit in een etappe van het Pieterpad is meegelopen, een foto en zeggen: "Voor Gemma".
We horen al geruime tijd het geraas van auto's en inderdaad, we steken spoedig de A2 over en zien in de verte de rotonde voor Eindhoven liggen wanneer we op het viaduct boven de autoweg staan! Nadat we eerder in etappe 17/18 bij het viaduct A2 (achter Weert) deze weg overgestoken zijn, lopen we nu weer in westelijke richting en wandelen onder- en achterlangs Eindhoven(vanuit Limburg gezien) naar 's-Hertogenbosch." Voorbij het viaduct ligt verscholen in de bossen deze uitspanning: "De hut van Mie Pils".
Vlakbij de Hut van Mie Pils deze drie meiden op paarden, die we later op onze weg nog eens tegenkomen. Zij laten zich rijden, wij lopen verder ... en zien even verderop inderdaad een mooi vennetje, of eigenlijk een groot ven. Daar is een familie, vader, moeder en een paar kindertjes de Eindhovense stad ontvlucht om te ontspannen in de natuur. Ze parkeren hun auto vlakbij het water, want stel je voor dat je ver zou moeten lopen. Toch gaan ze dat even later doen en wandelen achter ons aan. Wanneer een van de kinderen iets vraagt (ik verstond niet wat!), antwoordt de moeder: "Daar, bij die meneer met dat hoedje". Een nieuwe bijnaam is geboren!
Vlak voor we de beek Tongelreep oversteken rusten we in het gehucht Achtereind, niet meer dan een paar boerderijen, waar enkele boeren bezig zijn met het kloven van boomstammen en hier brandhout van proberen te maken. Er komt geen bijl meer aan te pas. Een kloofmachine, aangedreven door een tractor, maakt er handzame houtblokken van. Deze houtblokken gaan via een transportband in een kar en kunnen afgevoerd worden. Het maakt wel een ongelooflijke herrie.
Na het gehucht Achtereind duiken we de bossen weer in. Zeker 80 % van deze etappe voert weer door bos en voorzichtig beginnen we ons af te vragen of dit niet saai wordt. Door dorpjes en gehuchten wandelen vinden we zeker zo leuk en dan vooral wat rondgapen en commentaar geven op de bouwsels en ontwerpen van huizen en tuinen van andere mensen. Maar deze lange afstandspaden vermijden bewust vaak plaatsen waar veel verkeer en drukte is en dat is eigenlijk maar goed ook. Een mens is ook niet gauw tevreden: te druk is niet goed, maar te rustig is nu ook al niet goed. Laten we maar tevreden zijn met wat we hebben.
Dit is de plek waar het eindpunt van vandaag zich bevindt. Dit is de plek die we vanmorgen niet konden vinden. Dit is de plek waar we de auto hadden moeten parkeren. Dit is de plek (bij de niet wapperende vlag) waar we de volgende keer verder moeten. Dit is de plek die 2,5 km van onze geparkeerde auto afligt. Dit is de plek waar we de volgende keer met openbaar vervoer moeten zien te komen! Dit verhaal is veel te lang. Het wordt tijd voor een gastschrijver. De uitnodiging is reeds gedaan. Nog 73,5 km tot 's Hertogenbosch |
